Jak świt, jak wiatr, zachód słońca, nocne niebo pełne gwiazd... - taka Ty.
Mamo ma, jak cudownie przez Twe oczy widzieć świat...
Serio, w trakcie pielgrzymki nie raz mówiłam, że za rok to chyba nie pójdę, że potrzebuję przerwy, bo wkradła się w to rutyna. Chyba była ona smutniejsza niż poprzednie i choć niby mi to nie przeszkadzało, bo miałam swoje grono, w którym ciągle się śmiałam, to może i to miało wpływ na moje myśli. Ale dziś, kiedy leżę w łóżku i przeglądam zdjęcia, słucham piosenek to mam ochotę zacząć odliczać dni do 13.08, a przynajmniej 6ego. Co roku cierpię na 'depresję popielgrzymkową' i cholernie ciężko jest mi się odnaleźć w codziennej rzeczywistości.
